De cijfers zijn bekend, maar ik zet ze toch nog even op een rijtje. Gewoon, omdat ze zo volslagen krankzinnig zijn. Werkstress is beroepsziekte nummer één in Nederland.

14 procent van de werknemers meldt jaarlijks burn-outklachten. Zo’n 5 procent van de beroepsbevolking komt als gevolg daarvan langdurig thuis te zitten. Een fikse burn-out leidt gemiddeld tot 242 dagen verzuim. De jaarlijkse verzuimkosten gerelateerd aan een burn-out worden begroot op 1,8 miljard euro. Dat berekenden het CBS, TNO en Arboned. 

Het is dan ook belangrijk dat je als werkgever stress en psychische klachten vroegtijdig (h)erkent en aanpakt. Ook omdat je bij ziekte het loon 2 jaar (al dan niet gedeeltelijk) moet doorbetalen.

Volgens informatie van onder andere STECR doorloopt een burn-out de volgende drie fasen: de crisisfase, probleemoplossende fase en de toepassingsfase.

1. Crisisfase is de werknemer ontredderd en de controle over zichzelf en de situatie kwijt. Het is belangrijk om afstand te nemen en tot rust te kunnen komen. Acceptatie en neuro  
   fysiologisch herstel.
2. Probleemoplossende fase brengt de werknemer structuur aan in de problemen in samenspraak met zijn omgeving. De sociale en arbeidsre-integratie komt weer in beeld.
3. Toepassingsfase brengt de werknemer de verworven inzichten en vaardigheden geleidelijk in praktijk en werk situaties toe.

De juiste herstelbegeleiding vindt ook in fases plaats waarbij elke fase specifieke begeleidingsaccenten kent. Ervaring leert; hoe eerder hierin maatregelen worden genomen hoe beter.

Fase 1: Herstel en herstelfysiologie; inspanning en herstelbalans. Herstelvermogen en herstelgedrag.

Fase 2: Vitaliteitsopbouw en zelfmanagement.

Fase 3: Toewerken naar re-integratie en plan.

Wat kun je als werkgever doen om de werknemer met een burn-out te helpen bij zijn herstel?

• Zet begeleiding in. Begeleiding waar de werknemer zich zelf prettig bij voelt, de praktijk leert dat dit de effectiviteit van de begeleiding ten goede komt.
• Vraag de bedrijfsarts de werknemer actief te adviseren.
• Geef de werknemer de tijd om zijn rust te vinden. Respecteer de rust die de crisisfase vraagt. Aanjagen werkt contraproductief. Wees open, toon begrip en zoek samen naar oplossingen.
• Kijk kritisch naar de werkplek en werkomstandigheden en vraag collega’s hoe zij de werkdruk ervaren.
• Blijf met de werknemer in contact tijdens zijn verzuim. Probeer te achterhalen wat je kunt doen om de werkomgeving te verbeteren.
• Onderzoek of de werkplek of de inhoud van het werk aangepast kunnen worden. Zet in op verbetering van rollen onduidelijkheid, regelmogelijkheden en autonomie.
• Bied de werknemer gespecialiseerde begeleiding aan. Dit kan herstel ondersteunen en re-integratie van de werknemer aanzienlijk versnellen. Zeker wanneer de werknemer zelf aangeeft behoefte te hebben aan ondersteuning bij herstel en zelf met hulpbronnen komt.
• Laat de werknemer weer rustig wennen aan het werkritme. Geef je werknemer een actieve rol in het vormgeven van zijn of haar re-integratie. Verlaag de drempel die er eventueel is ontstaan door hem of haar eerst eens uit te nodigen voor een kop koffie. Praat dan niet alleen over het werk.
• Bespreek met de werknemer hoe hij/zij omgaat met eventuele terugval die zich ongetwijfeld na enige weken zal voordoen. Leg uit dat het bespreekbaar is en hoort bij het proces van gezonde re-integratie.
• Kijk als werkgever ook goed naar je eigen aandeel in de uitval van je werknemer. Vaak gaat het om een combinatie van factoren. Bepaalde stressfactoren kun je soms eenvoudig wegnemen.
  

Esther Gelens – Loopbaan & Studie Coach